ابو عبد اللّٰه جعفى مى‌گويد:امام باقر عليه السّلام فرمود:رباط[آمادگى نظامى يا آماده باش]در ميان شما چند روز است؟عرض كردم:چهل روز.فرمود:ولى رباط ما تا پايان روزگار است.هر كس مركبى را براى يارى ما آماده نگاه دارد تا آن مركب نزد اوست به اندازۀ وزن آن و وزن وزن آن،نزد خدا پاداش دارد،و هر كه سلاحى را براى يارى ما نگاه دارد تا آن اسلحه پيش اوست هم وزن آن پاداش دارد.شما از يك بار،دو بار،سه بار و چهار بار ناشكيبايى نو رزيد ،زيرا مثل ما و شما مثل آن پيامبر بنى اسرائيل است كه خداوند عزّ و جلّ به او وحى فرمود:كه قوم خويش را براى رزم فرا بخوان كه قطعا ياريتان خواهم رساند.آن پيامبر مردم خود را از ستيغ كوهها و ديگر جاها گرد آورد و آنها را به سوى دشمن گسيل داشت،و هنوز نه شمشيرى زده بودند و نه نيزه‌اى كه همگى از برابر دشمن گريختند و به هزيمت كشيده شدند.دوباره خداوند به آن پيامبر وحى فرمود كه قوم خود را براى رزم فرا بخوان،براستى من شما را يارى خواهم رساند. آن پيامبر براى بار دوم آنها را جمع كرد و به سوى دشمن برد،و اين بار نيز هنوز شمشيرى به كار نزده و نيزه‌اى نكشيده گريختند.سپس خداوند بدان پيامبر وحى فرمود كه قوم خود را براى جنگ با دشمن فرا بخوان كه من قطعا ياريتان خواهم رساند.آن پيامبر ايشان را دعوت كرد و آنها بدو گفتند:تو به ما وعدۀ پيروزى دادى ولى چيرگى نيافتيم.خداى عزّ و جلّ بدان پيامبر وحى كرد كه اينها يا بايد به جنگ با دشمن تن دهند و يا آتش دوزخ را براى خود برگزينند.عرض كرد:پروردگارا!جنگ با دشمن نزد من محبوبتر است از رفتن به دوزخ،پس آنها را براى ستيز فراخواند و سيصد و سيزده نفر به شمارۀ اهل بدر دعوت او را پذيرفتند و آن پيامبر ايشان را به رويارويى دشمن آورد،و اين بار هنوز شمشيرى به كار نزده و نيزه‌اى نكشيده بودند كه خداى عزّ و جلّ فتح را بهرۀ ايشان ساخت.
متن عربی :
مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى وَ اَلْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ جَمِيعاً عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَبَّادِ بْنِ يَعْقُوبَ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنْ عَمْرِو بْنِ كَيْسَانَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ اَلْجُعْفِيِّ قَالَ: قَالَ لِي أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ كَمِ اَلرِّبَاطُ عِنْدَكُمْ قُلْتُ أَرْبَعُونَ قَالَ لَكِنْ رِبَاطُنَا رِبَاطُ اَلدَّهْرِ وَ مَنِ اِرْتَبَطَ فِينَا دَابَّةً كَانَ لَهُ وَزْنُهَا وَ وَزْنُ وَزْنِهَا مَا كَانَتْ عِنْدَهُ وَ مَنِ اِرْتَبَطَ فِينَا سِلاَحاً كَانَ لَهُ وَزْنُهُ مَا كَانَ عِنْدَهُ لاَ تَجْزَعُوا مِنْ مَرَّةٍ وَ لاَ مِنْ مَرَّتَيْنِ وَ لاَ مِنْ ثَلاَثٍ وَ لاَ مِنْ أَرْبَعٍ فَإِنَّمَا مَثَلُنَا وَ مَثَلُكُمْ مَثَلُ نَبِيٍّ كَانَ فِي بَنِي إِسْرَائِيلَ فَأَوْحَى اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِ أَنِ اُدْعُ قَوْمَكَ لِلْقِتَالِ فَإِنِّي سَأَنْصُرُكَ فَجَمَعَهُمْ مِنْ رُءُوسِ اَلْجِبَالِ وَ مِنْ غَيْرِ ذَلِكَ ثُمَّ تَوَجَّهَ بِهِمْ فَمَا ضَرَبُوا بِسَيْفٍ وَ لاَ طَعَنُوا بِرُمْحٍ حَتَّى اِنْهَزَمُوا ثُمَّ أَوْحَى اَللَّهُ تَعَالَى إِلَيْهِ أَنِ اُدْعُ قَوْمَكَ إِلَى اَلْقِتَالِ فَإِنِّي سَأَنْصُرُكَ فَجَمَعَهُمْ ثُمَّ تَوَجَّهَ بِهِمْ فَمَا ضَرَبُوا بِسَيْفٍ وَ لاَ طَعَنُوا بِرُمْحٍ حَتَّى اِنْهَزَمُوا ثُمَّ أَوْحَى اَللَّهُ إِلَيْهِ أَنِ اُدْعُ قَوْمَكَ إِلَى اَلْقِتَالِ فَإِنِّي سَأَنْصُرُكَ فَدَعَاهُمْ فَقَالُوا وَعَدْتَنَا اَلنَّصْرَ فَمَا نُصِرْنَا فَأَوْحَى اَللَّهُ تَعَالَى إِلَيْهِ إِمَّا أَنْ يَخْتَارُوا اَلْقِتَالَ أَوِ اَلنَّارَ فَقَالَ يَا رَبِّ اَلْقِتَالُ أَحَبُّ إِلَيَّ مِنَ اَلنَّارِ فَدَعَاهُمْ فَأَجَابَهُ مِنْهُمْ ثَلاَثُمِائَةٍ وَ ثَلاَثَةَ عَشَرَ عِدَّةَ أَهْلِ بَدْرٍ فَتَوَجَّهَ بِهِمْ فَمَا ضَرَبُوا بِسَيْفٍ وَ لاَ طَعَنُوا بِرُمْحٍ حَتَّى فَتَحَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُمْ .
الکافي , جلد ۸ , صفحه ۳۸۱
