موضوع : احادیث تقیه

Ę

ثبت دیدگاه در انتهای صفحه

[تفسير الإمام عليه السلام ] : قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَّ: وَ إِلٰهُكُمْ إِلٰهٌ وٰاحِدٌ – لاٰ إِلٰهَ إِلاّٰ هُوَ اَلرَّحْمٰنُ اَلرَّحِيمُ  قَالَ اَلْإِمَامُ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ وَ إِلَهُكُمُ اَلَّذِي أَكْرَمَ مُحَمَّداً صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ عَلِيّاً عَلَيْهِ السَّلاَمُ بِالْفَضِيلَةِ وَ أَكْرَمَ آلَهُمَا اَلطَّيِّبِينَ بِالْخِلاَفَةِ وَ أَكْرَمَ شِيعَتَهُمْ بِالرَّوْحِ وَ اَلرَّيْحَانِ وَ اَلْكَرَامَةِ وَ اَلرِّضْوَانِ وَاحِدٌ لاَ شَرِيكَ لَهُ وَ لاَ نَظِيرَ وَ لاَ عَدِيلَ – لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ اَلْخَالِقُ اَلْبَارِئُ اَلْمُصَوِّرُ اَلرَّازِقُ اَلْبَاسِطُ اَلْمُغْنِي اَلْمُفْقِرُ اَلْمُعِزُّ اَلْمُذِلُّ اَلرَّحْمَنُ اَلرَّحِيمُ يَرْزُقُ مُؤْمِنَهُمْ وَ كَافِرَهُمْ وَ صَالِحَهُمْ وَ طَالِحَهُمْ – لاَ يَقْطَعُ عَنْهُمْ مَادَّةَ فَضْلِهِ وَ رِزْقِهِ وَ إِنِ اِنْقَطَعُوا هُمْ عَنْ طَاعَتِهِ اَلرَّحِيمُ بِعِبَادِهِ اَلْمُؤْمِنِينَ مِنْ شِيعَةِ آلِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَسَّعَ لَهُمْ فِي اَلتَّقِيَّةِ يُجَاهِرُونَ بِإِظْهَارِ مُوَالاَةِ أَوْلِيَاءِ اَللَّهِ وَ مُعَادَاةِ أَعْدَاءِ اَللَّهِ إِذَا قَدَرُوا وَ يَسْتُرُونَهَا إِذَا عَجَزُوا قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ لَوْ شَاءَ لَحَرَّمَ عَلَيْكُمُ اَلتَّقِيَّةَ وَ أَمَرَكُمْ بِالصَّبْرِ عَلَى مَا يَنَالُكُمْ مِنْ أَعْدَائِكُمْ عِنْدَ إِظْهَارِكُمُ اَلْحَقَّ أَلاَ فَأَعْظَمُ فَرَائِضِ اَللَّهِ عَلَيْكُمْ بَعْدَ فَرْضِ مُوَالاَتِنَا وَ مُعَادَاةِ أَعْدَائِنَا اِسْتِعْمَالُ اَلتَّقِيَّةِ عَلَى أَنْفُسِكُمْ وَ إِخْوَانِكُمْ وَ مَعَارِفِكُمْ وَ قَضَاءِ حُقُوقِ إِخْوَانِكُمْ فِي اَللَّهِ أَلاَ وَ إِنَّ اَللَّهَ يَغْفِرُ كُلَّ ذَنْبٍ بَعْدَ ذَلِكَ وَ لاَ يَسْتَقْصِي وَ أَمَّا هَذَانِ فَقَلَّ مَنْ يَنْجُو مِنْهُمَا إِلاَّ بَعْدَ مَسِّ عَذَابٍ شَدِيدٍ إِلاَّ أَنْ يَكُونَ لَهُمْ مَظَالِمُ عَلَى اَلنَّوَاصِبِ وَ اَلْكُفَّارِ فَيَكُونَ عَذَابُ هَذَيْنِ عَلَى أُولَئِكَ اَلْكُفَّارِ وَ اَلنَّوَاصِبِ قِصَاصاً بِمَا لَكُمْ عَلَيْهِمْ مِنَ اَلْحُقُوقِ وَ مَا لَهُمْ إِلَيْكُمْ مِنَ اَلظُّلْمِ فَاتَّقُوا اَللَّهَ وَ لاَ تَتَعَرَّضُوا لِمَقْتِ اَللَّهِ بِتَرْكِ اَلتَّقِيَّةِ وَ اَلتَّقْصِيرِ فِي حُقُوقِ إِخْوَانِكُمُ اَلْمُؤْمِنِينَ .(التفسير الإمام العسکري عليه السلام  ,  جلد۱  ,  صفحه۵۷۳ )

تفسير امام:قول خدا عز و جل(۱۶۳-البقره)معبود شما يكتاست نيست معبود بر حقى جز او ، بخشنده است و مهربانست. حضرت امام عسکری فرمودند :معبود شما آنست كه محمد(صلّى اللّه عليه و آله)و على(عليه السّلام)را به فضيلت گرامى داشت و آل پاكشان را بخلافت،و شيعه‌ شان را بروح و ريحان و كرامت و رضوان قرار داد  ، خداوند يكتاست و شريك و مانند و برابر ندارد-پايان آيه البقره-نيست معبود بر حق جز همان آفريننده و پديد آورنده و صورتگر و روزى بخش و بخشنده ، بى‌نياز كن ، ندار كن  ، عزيز كن و ذليل كن ، بخشنده مهربانى كه بمؤمن و كافر و خوب و بدشان روزى ميدهد و مايه بخشش و روزيش از آنان بريده نشود و اگر چه از طاعتش ببرند،مهربانست به بنده‌هاى مؤمنش كه شيعه آل محمدند،تقيه را براى آنان روا داشته و در صورت قدرت ، دوستى دوستان خدا و دشمنى دشمنان خدا را آشكار كنند و در حال تقيه نهان سازند كه از آن عاجزند. رسول خدا(صلّى اللّه عليه و آله)فرمودند :اگر می خواست تقيه را بر شما حرام میكرد و شما را امر بصبر مینمود بر آنچه بشما برسد از دشمنانتان  در اظهار حق ،   آگاه كه بزرگتر فريضه خدا بر شما پس از فرض دوستى ما و دشمنى با دشمنان ما بكار بستن تقيه است براى جان خود و برادران خود و آشنايان خود،و پرداخت حقوق برادران دينى خود آگاه كه براستى خدا پس از آن بيامرزد هر گناهى را و سخت نگيرد،و اما كوتاهى در اين دو را كم است كسى كه از آن رها شود جز پس از ديدن عذاب سختى مگر آنكه مظلمه‌اى بر ناصبيها و كافران داشته باشند و عذاب خلاف در اين دو را بر آن كافران و ناصبان گزارند در برابر حقوقى كه شما بآنها داريد و ستمى كه آنها بشما كردند پس از خدا بترسيد و دچار دشمنى خدا نشويد براى ترك تقيه و تقصير درباره حقوق برادران مؤمن خود.


عَنْ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ أَبِي يَعْفُورٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: اِتَّقُوا عَلَى دِينِكُمْ فَاحْجُبُوهُ بِالتَّقِيَّةِ فَإِنَّهُ لاَ إِيمَانَ لِمَنْ لاَ تَقِيَّةَ لَهُ إِنَّمَا أَنْتُمْ فِي النَّاسِ كَالنَّحْلِ فِي الطَّيْرِ لَوْ أَنَّ الطَّيْرَ تَعْلَمُ مَا فِي أَجْوَافِ النَّحْلِ مَا بَقِيَ مِنْهَا شَيْءٌ إِلاَّ أَكَلَتْهُ وَ لَوْ أَنَّ النَّاسَ عَلِمُوا مَا فِي أَجْوَافِكُمْ أَنَّكُمْ تُحِبُّونَّا أَهْلَ اَلْبَيْتِ لَأَكَلُوكُمْ بِأَلْسِنَتِهِمْ وَ لَنَحَلُوكُمْ فِي السِّرِّ وَ الْعَلاَنِيَةِ رَحِمَ اَللَّهُ عَبْداً مِنْكُمْ كَانَ عَلَى وَلاَيَتِنَا .

المحاسن  ج۱ ص۲۵۷ -الکافي  ج۲ ص۲۱۸ – الوافي  ج۵ ص۶۸۷ -وسائل الشیعة  ج۱۶ ص۲۰۵

ابن ابى يعفور گويد: امام صادق عليه السلام فرمود: بخاطر حفظ‍‌ دينتان تقيه كنيد، و آن را با تقيه زير پرده داريد، زيرا هر كه تقيه ندارد ايمان ندارد، همانا شما در ميان مردم مانند زنبور عسل در ميان پرندگانيد، اگر پرندگان بدانند، در درون زنبور عسل چيست، همه آنها را بخورند، و اگر مردم بدانند آنچه در دل شماست كه ما اهل بيت را دوست داريد، شما را با زبانشان بخورند و در نهان و آشكار ناسزا گويند،(از شما سعايت و سخن چينى كنند و بشما تهمت زنند تا گرفتار زندان و شكنجه و اعدام شويد) خدا بيامرزد آن بنده‌ئى را از شما كه ولايت ما را داشته باشد.


حَدَّثَنَا اَلْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ السَّكُونِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ زَكَرِيَّا الْجَوْهَرِيُّ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عُمَارَةَ عَنْ أَبِيهِ قَالَ سَمِعْتُ الصَّادِقَ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَقُولُ: اَلْمُؤْمِنُ عَلَوِيٌّ لِأَنَّهُ عَلاَ فِي الْمَعْرِفَةِ وَ الْمُؤْمِنُ هَاشِمِيٌّ لِأَنَّهُ هَشَمَ الضَّلاَلَةَ وَ الْمُؤْمِنُ قُرَشِيٌّ لِأَنَّهُ أَقَرَّ بِالشَّيْءِ الْمَأْخُوذِ عَنَّا وَ الْمُؤْمِنُ عَجَمِيٌّ لِأَنَّهُ اِسْتَعْجَمَ عَلَيْهِ أَبْوَابُ الشَّرِّ وَ الْمُؤْمِنُ عَرَبِيٌّ لِأَنَّ نَبِيَّهُ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ عَرَبِيٌّ وَ كِتَابُهُ الْمُنْزَلُ بِلِسٰانٍ عَرَبِيٍّ مُبِينٍ  وَ الْمُؤْمِنُ نَبَطِيٌّ لِأَنَّهُ اِسْتَنْبَطَ الْعِلْمَ وَ اَلْمُؤْمِنُ مُهَاجِرِيٌّ لِأَنَّهُ هَجَرَ السَّيِّئَاتِ وَ الْمُؤْمِنُ أَنْصَارِيٌّ لِأَنَّهُ نَصَرَ رَسُولَهُ وَ أَهْلَ بَيْتِ رَسُولِ اَللَّهِ وَ الْمُؤْمِنُ مُجَاهِدٌ لِأَنَّهُ يُجَاهِدُ أَعْدَاءَ اَللَّهِ تَعَالَى فِي دَوْلَةِ الْبَاطِلِ بِالتَّقِيَّةِ وَ فِي دَوْلَةِ الْحَقِّ بِالسَّيْفِ.

علل الشرایع شیح صدوق  ج۲ ص۴۶۷ – وسائل الشیعة  ج۱۶ ص۲۰۹

 جعفر بن محمّد بن محمّد غماره،از پدرش،وى مى‌گويد:از حضرت امام صادق عليه السّلام شنيدم كه مى‌فرمودند: مؤمن علوى است،زيرا در معرفت مقام عالى و بلندى دارد. مؤمن هاشمى است،زيرا ضلالت و گمراهى را شكست مى‌دهد. مؤمن قرشى است،زيرا به شيئى كه از ما اخذ شده اقرار دارد. مؤمن عجمى است،زيرا ابواب شرّ بر او بسته است. مؤمن عربى است،زيرا پيامبرش صلى اللّٰه عليه و آله عربى بوده و كتابش به زبان عربى آشكار مى‌باشد. مؤمن نبطى است،زيرا علم را درك نموده و فهميده است. مؤمن مهاجرى است،زيرا از گناهان و زشتى‌ها دورى گزيده است. مؤمن انصارى است،زيرا رسول و اهل بيت او را نصر و يارى كرده است. مؤمن مجاهد است زيرا با دشمنان خدا جهاد مى‌كند به اين نحو كه در زمان دولت باطل تقيّه نموده و در عصر دولت حقّه آل محمد علیهم السلام با شمشير با آنها كارزار مى‌نمايد.


 اِبْنُ سَعْدٍ عَنِ اَلْأَزْدِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: إِنَّ التَّقِيَّةَ تُرْسُ الْمُؤْمِنِ وَ لاَ إِيمَانَ لِمَنْ لاَ تَقِيَّةَ لَهُ فَقُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ أَرَأَيْتَ قَوْلَ اَللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى – إِلاّٰ مَنْ أُكْرِهَ وَ قَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإِيمٰانِ قَالَ وَ هَلِ التَّقِيَّةُ إِلاَّ هَذَا .

قرب الإسناد  ج۱ ص۳۵ – تفسیر البرهان  ج۳ ص۴۵۷ -وسائل الشیعة  ج۱۶ ص۲۲۷ – بحار الأنوار  ج۷۲ ص۳۹۴

 از امام ششم حضرت جعفر بن محمد الصادق عليه السّلام  است كه فرمودند :راستى تقيه سپر مؤمن است، ايمان ندارد كسى كه تقيه ندارد-راوى گفت:قربانت قول خدا تبارك و تعالى است كه إِلاّٰ مَنْ‌ أُكْرِهَ‌ وَ قَلْبُهُ‌ مُطْمَئِنٌّ‌ بِالْإِيمٰانِ‌ .فرمود:آيا تقيه جز اينست‌؟


فِي تُحَفِ اَلْعُقُولِ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ النُّعْمَانِ قَالَ قَالَ الصَّادِقُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ : يَا اِبْنَ النُّعْمَانِ إِذَا كَانَتْ دَوْلَةُ الظُّلْمِ فَامْشِ وَ اِسْتَقْبِلْ مَنْ تَتَّقِيهِ بِالتَّحِيَّةِ فَإِنَّ الْمُتَعَرِّضَ لِلدَّوْلَةِ قَاتِلُ نَفْسِهِ وَ مُوبِقُهَا إِنَّ اَللَّهَ يَقُولُ وَ لاٰ تُلْقُوا بِأَيْدِيكُمْ إِلَى التَّهْلُكَةِ

تحف العقول  ,  جلد۱  ,  صفحه۳۰۷ –  عوالم العلوم  ,  جلد۲۰  ,  صفحه۶۴۴  – بحار الأنوار  ,  جلد۷۵  ,  صفحه۲۸۶ – مستدرك الوسائل  ,  جلد۱۲  ,  صفحه۲۶۰ 

حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند : اى پسر نعمان! هرگاه دولت ظلم روى كار بود، راه برو و با كسى كه از او تقيّه مى كنى با سلام و تحيّت برخورد كن ؛ زيرا كسى كه متعرّض [اين ]دولت شود قاتل و هلاك كننده خود باشد. خداوند مى فرمايد: «و خود را با دستهايتان به هلاكت نيندازيد»


عَنِ الْمُفَضَّلِ قَالَ: سَأَلْتُ الصَّادِقَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ عَنْ قَوْلِهِ « أَجْعَلْ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَهُمْ رَدْماً  » قَالَ: التَّقِيَّةُ « فَمَا اِسْطٰاعُوا أَنْ يَظْهَرُوهُ وَ مَا اِسْتَطٰاعُوا لَهُ نَقْباً  » قَالَ مَا اسْتَطَاعُوا لَهُ نَقْباً إِذَا عُمِلَ بِالتَّقِيَّةِ لَمْ يَقْدِرُوا فِي ذَلِكَ عَلَى حِيلَةٍ، وَ هُوَ الْحِصْنُ الْحَصِينُ وَ صَارَ بَيْنَكَ وَ بَيْنَ أَعْدَاءِ اَللَّهِ سَدّاً لاَ يَسْتَطِيعُونَ لَهُ نَقْباً، قَالَ: وَ سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِهِ: « فَإِذٰا جٰاءَ وَعْدُ رَبِّي جَعَلَهُ دَكّٰاءَ  » قَالَ: رَفَعَ التَّقِيَّةَ عِنْدَ الْكَشْفِ فَيَنْتَقِمُ مِنْ أَعْدَاءِ اَللَّهِ .

تفسیر العیاشی  ج۲ ص۳۵۱ – تفسير الصافي  ج۳ ص۲۶۵ -تفسیر البرهان  ج۳ ص۶۷۲ -بحار الأنوار  ج۱۲ ص۲۰۷

از امام صادق عليه السلام درباره آيه «تا ميان شما و آنان سدّى بسازم» سؤال كردم. حضرت فرمود : [يكى از مصداق هايش] تقيّه است. [نيز درباره آيه] «پس نه توانستند از آن بالا روند و نه توانستند در آن سوراخى ايجاد كنند»، فرمود: نتوانستند در آن سوراخى ايجاد كنند. هرگاه به تقيّه عمل شود هيچ كارى با آن نمى توانند بكنند و تقيّه دژ استوار است و سدّى ميان تو و دشمنان خداست كه نمى توانند در آن شكافى ايجاد كنند از آن حضرت درباره آيه: «و هرگاه وعده پروردگارم برسد آن را زير و زبر كند» پرسيدم، فرمود: منظور بر طرف شدن تقيّه است، به هنگام آشكار شدن [امر حق]، در اين هنگام از دشمنان خدا انتقام مى گيرد.


 قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ : «اَلتَّقِيَّةُ فِي كُلِّ ضَرُورَةٍ وَ صَاحِبُهَا أَعْلَمُ بِهَا حِينَ تَنْزِلُ بِهِ » .

الکافي  ج۲ ص۲۱۹ –  من لا یحضره الفقیه  ج۳ ص۳۶۳ – الوافي  ج۵ ص۶۹۰ – وسائل الشیعة  ج۱۶ ص۲۱۴

 حضرت امام صادق عليه السّلام فرمودند : تقيّه در هنگام گرفتارى و ناچارى است و شخص گرفتار خود هنگام نزول آن را بهتر تشخيص مى‌دهد.


وَ رُوِيَ: أَنَّ مُسَيْلَمَةَ اَلْكَذَّابَ أَخَذَ رَجُلَيْنِ مِنَ اَلْمُسْلِمِينَ فَقَالَ لِأَحَدِهِمَا مَا تَقُولُ فِي مُحَمَّدٍ فَقَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ قَالَ فَمَا تَقُولُ فِيَّ قَالَ أَنْتَ أَيْضاً فَخَلاَّهُ وَ قَالَ لِلْآخَرِ مَا تَقُولُ فِي مُحَمَّدٍ فَقَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ قَالَ فَمَا تَقُولُ فِيَّ قَالَ أَنَا أَصَمُّ فَأَعَادَ عَلَيْهِ ثَلاَثاً فَأَعَادَ جَوَابَهُ اَلْأَوَّلَ فَقَتَلَهُ فَبَلَغَ ذَلِكَ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فَقَالَ أَمَّا اَلْأَوَّلُ فَقَدْ أَخَذَ بِرُخْصَةِ اَللَّهِ وَ أَمَّا اَلثَّانِي فَقَدْ صَدَعَ بِالْحَقِّ فَهَنِيئاً لَهُ .

عوالي اللئالي  ج۲ ص۱۰۴ – بحار الأنوار  ج۷۲ ص۴۱۳
 روايت شده است كه مسيلمه كذّاب دو مرد مسلمان را دستگير كرد. به يكى از آن دو گفت: درباره محمّد چه مى گويى؟ گفت: او رسول خداست. گفت: نظرت درباره من چيست؟ گفت: تو نيز فرستاده خدايى. مسيلمه او را آزاد كرد. به ديگرى گفت: درباره محمّد چه مى گويى؟ گفت: او رسول خداست. گفت: نظرت درباره من چيست؟ گفت: گوشم سنگين است . مسيلمه سه بار سؤال خود را پرسيد و آن مرد مسلمان هر بار همان جواب را داد. مسيلمه او را به قتل رسانيد. اين خبر به رسول خدا صلى الله عليه و آله رسيد، فرمود:آن اوّلى به رخصت (اجازه) خداوند عمل كرد و دومى حق را آشكار ساخت، پس گوارايش باد.


وَ يُؤَيِّدُهُ مَا رَوَاهُ اَلْكَشِّيُّ رَحِمَهُ اَللَّهُ عَنْ مِيثَمٍ رَضِيَ اَللَّهُ عَنْهُ قَالَ: دَعَانِي أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ قَالَ لِي كَيْفَ أَنْتَ يَا مِيثَمُ إِذَا دَعَاكَ دَعِيُّ بَنِي أُمَيَّةَ عُبَيْدُ اَللَّهِ بْنُ زِيَادٍ إِلَى الْبَرَاءَةِ مِنِّي فَقُلْتُ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ أَنَا وَ اَللَّهِ لاَ أَبْرَأُ مِنْكَ قَالَ إِذاً وَ اَللَّهِ يَقْتُلُكَ وَ يَصْلِبُكَ فَقُلْتُ أَصْبِرُ فَذَاكَ فِي اللَّهِ قَلِيلٌ فَقَالَ يَا مِيثَمُ إِذاً تَكُونُ مَعِي فِي دَرَجَتِي.
رجال الکشی  ج۱ ص۸۳ – وسائل الشیعة  ج۱۶ ص۲۲۷ -بحار الأنوار  ج۴۲ ص۱۳۰ – 
 حضرت اميرالمؤمنين على بن ابى طالب عليه السلام مرا صدا زدند و فرمودند: چگونه خواهى بود آنگاه كه آن بى اصل و نسبِ بنى اميّه، عبيد اللّه بن زياد، تو را به بيزارى جستن از من وا دارد؟ عرض كردم: اى امير مؤمنان! به خدا سوگند كه هرگز از شما بيزارى نمى جويم. فرمود: به خدا قسم كه در اين صورت تو را مى كشند و به دار مى آويزند. عرض كردم: صبر مى كنم، و اين در راه خدا چيزى نيست. فرمود: اى ميثم! در اين صورت با من در يك درجه خواهى بود.


الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إنّما جُعِلَتِ التَّقيَّةُ لِيُحقَنَ بِها الدَّمُ ، فإذا بَلَغَتِ التَّقيَّةُ الدّمَ فلا تَقيَّةَ . و ايمُ اللّه ِ ، لَو دُعِيتُم لِتَنصُرونا لَقُلتُم: لا نَفعَلُ ، إنّما نَتَّقي ، و لَكانَتِ التَّقيَّةُ أحَبَّ إلَيكُم مِن آبائكُم و اُمَّهاتِكُم ، و لَو قَد قامَ القائمُ ما احتاجَ إلى مُساءلَتِكُم عَن ذلكَ ، و لَأقامَ في كَثيرٍ مِنكُم مِن أهلِ النِّفاقِ حَدَّ اللّه 
تهذيب الأحكام  ج۶ ص۱۷۲ – الوافي  ج۱۵ ص۱۹۷ – وسائل الشیعة  ج۱۶ ص۲۳۴
حضرت امام صادق عليه السلام : تقيّه در حقيقت براى جلوگيرى از ريختن خون ها قرار داده شده است. پس هر گاه تقيّه منجر به ريخته شدن خون شود، ديگر تقيّه نباشد. به خدا سوگند كه اگر شما را دعوت كنند كه ما را يارى دهيد قطعاً خواهيد گفت ما اين كار را نمى كنيم بلكه تقيّه مى كنيم و تقيّه را از پدر و مادرتان دوست تر خواهيد داشت و زمانى كه قائم قيام كند، نيازى ندارد كه در اين باره از شما سؤال كند و درباره بسيارى از منافقان شما حدّ خدا را جارى خواهد ساخت.


۰ ۰ رای ها
امتیازدهی به مقاله

لوح اعتقاد ، تاریخ معصومین علیهم السلام  در سال 1428 هجری قمری در دفتر حفظ و نشر آثار آل محمد علیهم السلام  توسط محققین این مؤسسه تحقیق و طراحی شد و از منابع معتبر شیعه بهره گرفته و کاملاً مستند است .
آیات مهمی در اثبات ولایت و امامت آل محمد علیهم صلوات الله در چهار طرف این لوح قرار گرفته که هم بحث علمی دارد و هم حِرز است .

با نشر مطلب از طرُق بالا ، در ثواب نشر ، شریک باشید

لطفاً با ثبت نظر و دیدگاه خود، ما را در ثبت عقاید صحیح یاری کنید و اشتباه ما را بنویسید

اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بیشترین رأی
تازه‌ترین قدیمی‌ترین
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

تقویم – ۲۵ ربیع الاول – صلح حضرت امام مجتبی علیه السلام با معاویه ملعون

۱- صلح حضرت امام مجتی الحسن بن علی علیهما السّلام قراداد حضرت امام حسن مجتبی علیه السّلام با معاویه ملعون در ۲۵ ربیع الاول بوده (تتمه المنتهی: ص ۴۱ ۴۰ فیض العلام: ص ۲۲۵. قلائد النحور: ج ربیع الاول، ص ۱۵۵. مستدرک سفینه البحار: ج ۵، ص ۲۱۳) که شامل موارد زیر بود: ۱ – به  امیرالمؤمنین علی علیه السّلام

ادامه مطلب »

تقویم – ۲۳ ربیع الاول – ورود با برکت حضرت فاطمه معصومه علیهاالسلام به قم

  ورود حضرت فاطمه معصومه علیها السّلام به قم در این روز در سال ۲۰۱ ه’ کریمه اهل بیت حضرت فاطمه معصومه سلام اللَّه علیها به قم تشریف فرما شدند که ۱۷ روز قبل از رحلت آن حضرت است. (نظر به اینکه رحلت آن حضرت در ۱۰ ربیع الثانی است و حضرتش ۱۷ روز در قم اقامت گزیده اند، روز ۲۳

ادامه مطلب »

تقویم – ۱۷ هفدهم ربیع الاول – ولادت دو نور…

 ۱ – ولادت صلّی اللَّه علیه و آله به اتفاق علمای شیعه، در این روز هنگام فجر روز جمعه در مکه معظمه ولادت با سعادت حضرت سیّد الانبیاء محمّد مصطفی صلّی اللَّه علیه و آله واقع شده است. ولادت آن حضرت با سلطنت انوشیروان عادل مقارن بود و در آن سال اصحاب فیل هلاک شدند. (کشف الغمه: ج ۱، ص

ادامه مطلب »

تقویم – ۱۴ چهاردهم ربیع الاول – روز به درک واصل شدن یزید ملعون

۱ – مرگ یزید بن معاویه لعنة الله علیهما در سال ۶۴ ه’ در شب چهارهم ربیع الاول یزید بن معاویه بن ابی سفیان در سن ۳۹ سالگی یا ۳۷ سالگی به درکات جحیم شتافت. (مستدرک سفینه البحار: ج ۴، ص ۶۷. تقویم المحسنین: ص ۱۶. فیض العلام: ص ۲۱۵. زاد المعاد: ص ۳۴۵ . بحار الانوار: ج ۹۵، ص

ادامه مطلب »

تقویم – ۱۲ دوازدهم ربیع الاول – چهار واقعه –

۱ – آغاز وجوب نماز در سال اول هجرت در این روز نماز در حضر و سفر واجب شد. (مسار الشیعه: ص ۳۰. منتخب التواریخ: ص ۵۵) ۲ – ورود رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله به مدینه در غروب این روز پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله بعد از هجرت از مکه وارد مدینه طیبه شدند، و در

ادامه مطلب »

تقویم – دهم ۱۰ ربیع الاول – ۴ واقعه رخ داده – ازدواج نورانی حضرت رسول الله صلی الله علیه و آله با حضرت خدیجه کبری علیهاالسلام

ازدواج رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله با حضرت خدیجه کبری علیها السّلام رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله ۱۵ سال قبل از هجرت با حضرت خدیجه کبری سلام اللَّه علیها ازدواج نمودند. (فیض العلام: ص ۲۱۱. قلائد النحور: ج ربیع الاول، ص ۶۷. منتخب التواریخ: ص ۲۰. زاد المعاد: ص ۳۴۴. مصباح المتهجد: ص ۷۳۲. بحار الانوار:

ادامه مطلب »