رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمودند: هنگامی که بدعت ها پدیدار می شود، عالم باید علم خود را آشکار کند، هرکس که چنین نکند، نفرین خدا بر او باد.
الْحُسَینُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ جُمْهُورٍ الْعَمِّی یرْفَعُهُ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِذَا ظَهَرَتِ الْبِدَعُ فِی أُمَّتِی فَلْیظْهِرِ الْعَالِمُ عِلْمَهُ فَمَنْ لَمْ یفْعَلْ فَعَلَیهِ لَعْنَةُ اللَّهِ.
📚 الكافی چاپ اسلامیه ج۱ ؛ ص۵۴
درکتاب شریف مرآة العقول ج ۱ ص ۱۸۶ مرحوم علامه مجلسی می نویسند أي مع التمكن و عدم الخوف على نفسه، أو على المؤمنين. عمل به این حدیث در صورتیکه امکانش باشد و ترس از جان خود و جان مؤمنین نباشد ممکن است .
در کتاب شرح کافی صافی خَلیل بن غازی قَزوینی (۱۰۰۱-۱۰۸۹ق) در شرح این حدیث شریف در کتاب خود صافی در شرح کافی جلد ۱ ص ۴۰۴ نوشته اند : در جايى كه تقيّه واجب نباشد ،بحث اثر كردن در مردمان ؛ هر چند با وجود بى اثرى در ايشان ، فايده دارد و آن فايده اين است كه عوام، توهّم نكنند كه آن بدعت، اجماعىِ اهل اسلام است و اين حديث دلالت دارد بر اين كه راضى به بدعت، بلكه سهل‌انگارِ بدعت ، ملعون است ، چنانچه صاحبِ بدعت، ملعون است.
عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ وَ مُحَمَّدُ بْنُ إِسْمَاعِيلَ عَنِ الْفَضْلِ بْنِ شَاذَانَ رَفَعَهُ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ وَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام ) قَالا: كُلُّ بِدْعَةٍ ضَلَالَةٌ وَ كُلُّ ضَلَالَةٍ سَبِيلُهَا إِلَى النَّارِ. هر بدعتى گمراهى است و راه هر گمراهى به سوى دوزخ است.📚 الكافي، ج۱ ، ص۵۶
عَنْ دَاوُدَ بْنِ سِرْحَانَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): إِذَا رَأَيْتُمْ أَهْلَ الرَّيْبِ وَ الْبِدَعِ مِنْ بَعْدِي فَأَظْهِرُوا الْبَرَاءَةَ مِنْهُمْ وَ أَكْثِرُوا مِنْ سَبِّهِمْ وَ الْقَوْلَ فِيهِمْ وَ الْوَقِيعَةَ وَ بَاهِتُوهُمْ كَيْلَا يَطْمَعُوا فِي الْفَسَادِ فِي الْإِسْلَامِ وَ يَحْذَرَهُمُ النَّاسُ وَ لَا يَتَعَلَّمُوا مِنْ بِدَعِهِمْ يَكْتُبِ اللَّهُ لَكُمْ بِذَلِكَ الْحَسَنَاتِ وَ يَرْفَعْ لَكُمْ بِهِ الدَّرَجَاتِ فِي الْآخِرَةِ. محمد بن یحیی با اسنادی از حضرت امام صادق (عليه السلام) نقل نموده است که حضرت امام صادق (علیه السّلام) از قول حضرت رسول خدا (صلی الله علیه و اله و سلم) فرمودند: هر گاه پس از من اهل ريب و بدعت را ديديد بيزارى خود را از آنها آشكار كنيد و آنها را لعن و نفرین و سب کنید و بدی آنها را بگویيد و با برهان و دليل آنها را [از القای شبهه] وامانده نمایید تا نتوانند به فساد در اسلام طمع كنند و در نتيجه مردم از آنها دورى كنند و بدعتهاى آنها را ياد نگيرند و خداوند در برابر اين كار براى شما حسنات بنويسد و درجات شما را در آخرت بالا برد.📚 الكافي، ج۲ ، ص۳۷۵
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام أَنَّهُ قَالَ: لَا تَصْحَبُوا أَهْلَ الْبِدَعِ وَ لَا تُجَالِسُوهُمْ فَتَصِيرُوا عِنْدَ النَّاسِ كَوَاحِدٍ مِنْهُمْ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله الْمَرْءُ عَلَى دِينِ خَلِيلِهِ وَ قَرِينِهِ. ابوعلی اشعری با اسنادی از عمر بن یزید نقل می کند که حضرت امام صادق (علیه السّلام) فرمودند: با كسانى كه در دين بدعت مى گذارند دوستى و همنشينى نكنيد زيرا در نظر مردم يكى از آنان به شمار مىآييد. رسول خدا (صلی الله علیه و اله و سلم) فرموده اند انسان بر كيش دوست و رفيق خود است. 📚 الكافي، جلد ۲ ، ص۳۷۵
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صل الله علیه و آله : مَنْ أَتَى ذَا بِدْعَةٍ فَعَظَّمَهُ فَإِنَّمَا يَسْعَى فِي هَدْمِ الْإِسْلَامِ. رسول خدا (صلی الله علیه و اله و سلم) فرمودند: كسى كه نزد بدعت گزارى آيد و او را تعظيم كند، در از بین بردن اسلام كوشيده است.📚 الكافي، ج۱ ، ص۵۴
