الکافي ج۲ ص۶۳۶ : عَنْ صَفْوَانَ بْنِ يَحْيَى عَنْ أَبِي أُسَامَةَ زَيْدٍ اَلشَّحَّامِ قَالَ: قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ : اِقْرَأْ عَلَى مَنْ تَرَى أَنَّهُ يُطِيعُنِي مِنْهُمْ وَ يَأْخُذُ بِقَوْلِيَ اَلسَّلاَمَ وَ أُوصِيكُمْ بِتَقْوَى اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ اَلْوَرَعِ فِي دِينِكُمْ وَ اَلاِجْتِهَادِ لِلَّهِ وَ صِدْقِ اَلْحَدِيثِ وَ أَدَاءِ اَلْأَمَانَةِ وَ طُولِ اَلسُّجُودِ وَ حُسْنِ اَلْجِوَارِ فَبِهَذَا جَاءَ مُحَمَّدٌ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ أَدُّوا اَلْأَمَانَةَ إِلَى مَنِ اِئْتَمَنَكُمْ عَلَيْهَا بَرّاً أَوْ فَاجِراً فَإِنَّ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ كَانَ يَأْمُرُ بِأَدَاءِ اَلْخَيْطِ وَ اَلْمِخْيَطِ صِلُوا عَشَائِرَكُمْ وَ اِشْهَدُوا جَنَائِزَهُمْ وَ عُودُوا مَرْضَاهُمْ وَ أَدُّوا حُقُوقَهُمْ فَإِنَّ اَلرَّجُلَ مِنْكُمْ إِذَا وَرِعَ فِي دِينِهِ وَ صَدَقَ اَلْحَدِيثَ وَ أَدَّى اَلْأَمَانَةَ وَ حَسُنَ خُلُقُهُ مَعَ اَلنَّاسِ قِيلَ هَذَا جَعْفَرِيٌّ فَيَسُرُّنِي ذَلِكَ وَ يَدْخُلُ عَلَيَّ مِنْهُ اَلسُّرُورُ وَ قِيلَ هَذَا أَدَبُ جَعْفَرٍ وَ إِذَا كَانَ عَلَى غَيْرِ ذَلِكَ دَخَلَ عَلَيَّ بَلاَؤُهُ وَ عَارُهُ وَ قِيلَ هَذَا أَدَبُ جَعْفَرٍ فَوَ اَللَّهِ لَحَدَّثَنِي أَبِي عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ أَنَّ اَلرَّجُلَ كَانَ يَكُونُ فِي اَلْقَبِيلَةِ مِنْ شِيعَةِ عَلِيٍّ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ فَيَكُونُ زَيْنَهَا آدَاهُمْ لِلْأَمَانَةِ وَ أَقْضَاهُمْ لِلْحُقُوقِ وَ أَصْدَقَهُمْ لِلْحَدِيثِ إِلَيْهِ وَصَايَاهُمْ وَ وَدَائِعُهُمْ تُسْأَلُ اَلْعَشِيرَةُ عَنْهُ فَتَقُولُ مَنْ مِثْلُ فُلاَنٍ إِنَّهُ لآَدَانَا لِلْأَمَانَةِ وَ أَصْدَقُنَا لِلْحَدِيثِ .
-از ابى اسامه زيد شحّام گويد:حضرت امام جعفر صادق(عليه السّلام)به من فرمودند : به هر كدام كه مى‌دانى از من فرمان مى‌برند و به گفتۀ من عمل مى‌كنند سلامِ مرا برسان،و من به شما سفارش مى‌كنم به تقواى خداى عز و جل و ورع در ديانتِ خود و كوشش براى خدا و راستگوئى و پرداخت امانت و طول دادنِ سجده و خوش همسايگى كه رسول خدا (صلّى الله عليه و آله) اينها را آورده است. هر كه خوش كردار باشد يا بدكار اگذ امانتی به شما امانت سپرد ، امانت دار باشید و به او پس دهيد،زيرا رسول خدا(صلّى الله عليه و آله)را شيوه اين بود كه مى‌فرمود:نخ و سوزنى را هم به صاحبش برگردانید .با قوم و اقوام خود پيوست كنيد و بر سرِ جنازۀ مرده‌هاشان حاضر شويد و از بيمارهاشان عيادت كنيد و حقوقِ آنها را بپردازيد زيرا هر مردى از شماها هر گاه در دينِ خود ورع داشته باشد و راست گويد و امانت را بپردازد و با مردم (اهل خلاف) خوش رفتارى كند و گفته شود اين جعفرى است من شاد مى‌شوم و از او شادى بر من وارد مى‌شود و گفته مى‌شود اين اثرِ پرورش جعفر است،به خدا سوگند كه پدرم برايم باز گفت كه: مردى در ميان يك قبيله از شيعه‌هاى على(عليه السّلام)بود و زيورِ آن قبيله بشمار مى‌رفت از همه بهتر امانت را مى‌پرداخت و حقوق را مراعات مى‌كرد و راستگوتر بود و همه وصيّت و امانت خود را بدو مى‌سپردند از همۀ مردم عشيره كه از او پرسش مى‌كردى مى‌گفتند:چه كسى مانندِ فلانى است،راستى كه او از همۀ ماها امانت پردازتر و راستگوتر است.
الکافي ج۲ ص۶۳۵ : عَنْ صَفْوَانَ بْنِ يَحْيَى عَنْ مُعَاوِيَةَ بْنِ وَهْبٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ كَيْفَ يَنْبَغِي لَنَا أَنْ نَصْنَعَ فِيمَا بَيْنَنَا وَ بَيْنَ قَوْمِنَا وَ فِيمَا بَيْنَنَا وَ بَيْنَ خُلَطَائِنَا مِنَ اَلنَّاسِ قَالَ فَقَالَ تُؤَدُّونَ اَلْأَمَانَةَ إِلَيْهِمْ وَ تُقِيمُونَ اَلشَّهَادَةَ لَهُمْ وَ عَلَيْهِمْ وَ تَعُودُونَ مَرْضَاهُمْ وَ تَشْهَدُونَ جَنَائِزَهُمْ .
از معاوية بن وهب گويد:به حضرت امام جعفر صادق(عليه السّلام) عرضه داشتم :ما در ميان خود و هم مذهبان خود و با مردم ديگرى (اهل خلاف) كه با ما ارتباط دارند ، شايسته است چگونه رفتار كنيم؟ گويد:در پاسخ امام علیه السلام فرمودند:امانت آنها را بپردازيد و گواهى حق بر سود و زيانشان بدهيد و بيمارانشان را عيادت كنيد و بر سرِ جنازۀ مرده‌هاشان حاضر شويد.
